مهندسان ناسا در حال رقابت برای تعمیر وویجر هستند
به گزارش شفق نیوز، یک خرابی کامپیوتر، آینده‌ی پرتاب‌گر دورترین ماهواره فضایی انسان را در معرض شک و تردید قرار داده است. وویجر 1 هنوز در آنجا زنده است، در مسیر خود به سمت فضاها به فاصله بیش از 15 میلیارد مایل از زمین می‌پیچد. با این حال، یک مشکل کامپیوتری باعث شده است که تیم حامی و متعهد این ماموریت در جنوب کالیفرنیا اطلاعات بسیار بیشتری از وضعیت یکی از دیرین‌ترین ماهواره‌های ناسا را نداشته باشد.
این خرابی کامپیوتر بر کارکرد وویجر 1 در ارسال داده‌های تلمتری تأثیر گذاشت، از قبیل اندازه‌گیری‌های ابزارهای علمی ماهواره یا اطلاعات مهندسی اساسی در مورد وضعیت ماهواره. به عبارت دیگر، تیم به هیچ اطلاعاتی درباره پارامترهای کلیدی مربوط به پیشرانش، قدرت یا سیستم کنترل ماهواره دسترسی ندارد.
وویجر 2، که 16 روز پیش از وویجر 1 در سال 1977 پرتاب شد، تا این حد دور نیست. این ماهواره مسیری آرامتر را از طریق منظومه شمسی طی کرد و از نزدیک از سیارات زحل، اورانوس و نپتون عبور کرد، در حالی که وویجر 1 در دیدار با زحل سرعت بیشتری کسب کرد و ماهواره هم‌نشین خود را پیش‌گرفت. در چند دهه گذشته، ناسا به اختصاص ابزارهای وویجر به مطالعه پرتوهای کیهانی، میدان مغناطیسی و محیط پلاسمایی در فضای بین‌ستاره‌ای اختصاص داده است. آن‌ها دیگر عکس‌ها نمی‌گیرند. هر دو ماهواره به دور از هلیوپوز، جایی که جریان ذراتی که از خورشید منتشر می‌شوند به محیط بین‌ستاره‌ای برمی‌خورد، سفر کرده‌اند.
ماهواره نیو هورایزنز
در حال حاضر هیچ ماهواره‌ای دیگری در حال مطالعه فضای بین‌ستاره‌ای نیست. ماهواره نیو هورایزنز ناسا که در سال 2015 از کنونی پرواز کرد، در مسیری است که به فضای بین‌ستاره‌ای در دهه 2040 خواهد رسید.
مشکل اخیر و تعمیر وویجر1 در زیرسیستم داده‌های پرواز (FDS) ماهواره است، یکی از سه کامپیوتر موجود در ماهواره که به همراه یک کامپیوتر مرکزی فرماندهی و کنترل و یک دستگاه دیگر نظارت بر کنترل وضعیت و هدایت فضایی انجام می‌دهد.
FDS مسئول جمع‌آوری داده‌های علمی و مهندسی از شبکه سنسورهای ماهواره است و سپس این اطلاعات را به یک بسته داده ترکیبی در کد دودویی یک سری 1 و 0 تبدیل می‌کند. یک مؤلفه جداگانه به نام واحد ترمز و مدولاسیون در واقع داده‌های بسته را از طریق آنتن 12 فوتی وویجر به زمین ارسال می‌کند.
