مسیر ایمن یا مسیر سوشی – 2 استراتژی برای خوردن غذاهای غیر معمول
رژیم های غذایی آینده چگونه خواهد بود؟ پاسخ تا حدی به این بستگی دارد که غربی ها را می توان متقاعد کرد که چه غذاهایی بخورند. به این مصرف کنندگان به طور فزاینده ای گفته می شود که رژیم غذایی آنها باید تغییر کند. عادات غذایی فعلی ناپایدار است و تقاضای جهانی برای گوشت در حال افزایش است.
سال‌های اخیر شاهد افزایش علاقه و سرمایه‌گذاری بر روی آنچه که پروتئین‌های جایگزین نامیده می‌شوند، افزایش یافته است – محصولاتی که می‌توانند جایگزین گوشت‌های معمولی با جایگزین‌های پایدارتر شوند. یکی از گزینه‌ها، گوشت و غذاهای دریایی کشت‌شده یا کشت‌شده است: بافت ماهیچه‌ای که در آزمایشگاه‌ها در بیورآکتورها با استفاده از سلول‌های بنیادی حیوانی رشد می‌کند. رویکرد دیگر شامل جایگزینی گوشت استاندارد با گزینه هایی مانند حشرات، زنبورها یا گوشت های تقلیدی مبتنی بر گیاه است. همه این محصولات جایگزینی پایدارتر برای گوشت تولید شده در کارخانه را می دهند. سوال این است که آیا مصرف کنندگان آنها را می پذیرند؟
من فیلسوفی هستم که به مطالعه غذا و انزجار می پردازم و به نحوه واکنش مردم به غذاهای جدید مانند گوشت های آزمایشگاهی، حشرات و سایر پروتئین های به اصطلاح جایگزین علاقه دارم. انزجار و نئوفوبیا غذایی – ترس از غذاهای جدید – اغلب به عنوان موانعی برای اتخاذ انتخاب های غذایی جدید و پایدارتر ذکر می شود، اما من معتقدم که تاریخ اخیر تصویر پیچیده تری ارائه می دهد. تغییرات گذشته در عادات غذایی نشان می دهد که دو راه برای پذیرش غذاهای جدید وجود دارد: یکی بر آشنایی و ایمنی تکیه دارد، دیگری بر تازگی و هیجان.
انزجار و عامل انزجار
انزجار یک احساس شدید انزجار در پاسخ به اشیایی است که به نظر می رسد آلوده کننده، آلوده کننده یا ناپاک هستند. دانشمندان معتقدند که برای محافظت از انسان در برابر آلاینده های نامرئی مانند پاتوژن ها و انگل ها تکامل یافته است. برخی از علل انزجار به طور گسترده ای مشترک هستند، مانند مدفوع یا استفراغ. سایرین، از جمله غذاها، از نظر فرهنگی متغیرتر هستند.
بنابراین تعجب آور نیست که تمایل خود به خوردن حشرات در بین ملیت ها متفاوت است. هزاران سال است که حشرات بخش مهمی از رژیم غذایی سنتی فرهنگ های سراسر جهان از جمله یونانیان باستان بوده اند. بسیاری از مقالات در مورد امکان معرفی حشرات به غذاخوری های غربی یا آمریکایی بر چالش های ناشی از نئوفوبیا و “عامل yuck” تاکید کرده اند. مردم این غذاهای جدید را نمی پذیرند، فکر می کنند، زیرا آنها بسیار متفاوت یا حتی کاملاً منزجر کننده هستند.
اگر این درست است، بهترین رویکرد برای به دست آوردن فضایی در بشقاب برای غذاهای جدید ممکن است این باشد که آنها را با مسیر سوشی شبیه به آیتم های منو آشنا نشان دهید.
در طول جنگ جهانی دوم، دولت ایالات متحده می خواست عرضه گوشت محدود خود را به سربازان در خط مقدم هدایت کند. بنابراین باید آشپزهای خانگی را متقاعد کرد که استیک، برشته‌ها و کباب‌های خود را کنار بگذارند و به نفع آنچه آن را انواع گوشت می‌نامید: کلیه، جگر، زبان و غیره.
برای کشف چگونگی تغییر عادات مصرف‌کننده، تیمی از روان‌شناسان و انسان‌شناسان وظیفه بررسی چگونگی شکل‌گیری عادات و ترجیحات غذایی و چگونگی تغییر آنها را بر عهده گرفتند.
مسیر امن برای پذیرش غذا
همانطور که از نام آن پیداست، مسیر امن با استفاده از فرم ها و سلیقه های آشنا سعی در کم اهمیت جلوه دادن تازگی دارد. به عنوان مثال، برش های ناآشنا از گوشت را در میت لوف یا کوفته می گنجاند یا جیرجیرک را در آرد برای کوکی ها یا میله های پروتئینی خرد می کند.
اما تاریخ اخیر چیز متفاوتی را نشان می دهد: غذاهایی مانند سوشی، کله پاچه و حتی خرچنگ نه علیرغم، بلکه به دلیل تازگی و تفاوتشان مطلوب شدند.
ورود سوشی به ایالات متحده پس از جنگ با ظهور فرهنگ مصرف همزمان شد. صرف ناهار خوری به عنوان یک فعالیت اوقات فراغت جذابیت بیشتری پیدا می کرد و مردم به طور فزاینده ای پذیرای تجربیات جدید به عنوان نشانه ای از موقعیت و پیچیدگی بودند. سوشی به جای جذابیت برای خانم خانه دار که غذاهای راحتی تهیه می کند، با توسل به میل به تجربه های جدید و هیجان انگیز محبوبیت پیدا کرد.
مسیر سوشی
در عوض، تولیدکنندگان می‌توانند تمایل مصرف‌کنندگان برای غذاهای سالم‌تر، پایدارتر و هیجان‌انگیزتر را جلب کنند.
